Historia naszej parafii

Pierwszy, drewniany kościół parafialny pod wezwaniem Trójcy św. wybudowano w 1670 r. Kościół ten przetrwał do 1805 r. Rozsypującą się budowlę rozebrano, teren podwyższono i w tym samym roku rozpoczęto budowę obecnego kościoła. Proboszczem kochłowickim był ks. kanonik Jerzy Przybyła, a parafia liczyła 1100 wiernych. 2/3 kosztów budowy sfinansował hrabia Łazarz Henckel von Donersmarck i jego żona Antonia. 

Budowniczym był pan Hoffman z Rybnika. Kościół zbudowano z miejscowego kamienia w stylu późnobarokowym. Usytuowano go na osi wschód - zachód, z wejściem od strony zachodniej. Świątynia jest budowlą jednonawową. 31 m długą i 10,5m szeroką.

W absydzie znajduje się prezbiterium, które jest nieco niższe i węższe od nawy głównej. Z niego prowadzi wejście do kwadratowej zakrystii. Ściany prezbiterium i nawy są opięte przyściennymi filarami o profilowanych narożnikach i lizenach od przodu. Sklepienie jest ceglaste na gurtach - w nawie są trzy przęsła, a jedno jest w prezbiterium. Do kościoła prowadzi kruchta, oraz w przęśle środkowym nawy, od strony północnej, wejście boczne. Z prawej strony kruchty jest przybudówka- składzik, z lewej wejście po kręconych schodach, na chór i do wieży.

Elewacja zewnętrzna "starego kościoła" posiada wyraźny cokół i gzyms koronujący oraz podziały ramowe. Fasada świątyni jest dwukondygnacyjna o nierównej szerokości. W połączeniu kondygnacji umieszczono dwa ozdobne spływy wolutowe. Nad głównym wejściem znajduje się nadproże powtarzające formę łuku wejścia. Wyżej umieszczone okno, oraz dwa analogiczne otwory w kondygnacji górnej. Wieża jest zakończona belkowaniem, w którym umieszczono zegar, a zwieńczona kopulastym hełmem z latarnią i krzyżem na szczycie.

We wnętrzu zachowała się osiemnastowieczna barokowo-klasycystyczna ambona z baldachimem, który jest dekorowany lambrekinem. Ambona jest drewniana, a pierwotnie była polichromowana. Wejście na nią prowadzi z zakrystii. Również z XVIII w. pochodzi barokowa, kamienna chrzcielnica. Jest ona dekorowana liśćmi akantu. Natomiast w kruchcie znajdują się późnobarokowe, kamienne kropielnice. To wyposażenie pochodzi ze starego drewnianego kościoła.

W ołtarzu głównym znajdował się obraz przedstawiający Trójcę Świętą. Poświęcenie kościoła nastąpiło 26 października 1806 r. Z polecenia biskupa uczynił to proboszcz ks. kanonik Jerzy Przybyła w obecności 12 innych proboszczów. W uroczystości tej uczestniczyli parafianie oraz wierni z okolicy, a nawet z Gliwic i Tarnowskich Gór. Nie doczekał jej główny fundator, hrabia Łazarz, ponieważ zmarł w 1805 roku. W księgach metrykalnych zgonów parafii kochłowickiej umieszczono notatkę upamiętniającą jego śmierć.

Ksiądz kanonik Jerzy Przybyła zmarł w 1823 r. Pochowano go w podziemiach tego kościoła. Jego następcy dbali o świątynię. Ks. proboszcz Franciszek Gala w 1873 r. dokonał gruntownego remontu. Pokrył dach gontem i w 1875 r. umieścił na wieży zegar. W czasach administratora, ks. Jana Piechaczka wyłożono podłogę marmurowymi płytami, naprawiono ławki, pomalowano balaski, spowiednice, drzwi, a w prezbiterium na sklepieniu namalowano obrazy przedstawiające świętych. W 1885 r. w oknach prezbiterium namalowano dwa witraże.

W czasach ks. proboszcza Józefa Matysioka, w 1886 r. przy wejściu do kościoła stanął neobarokowy, kamienny krzyż. Ksiądz proboszcz Ludwik Tunkel, w 1898 r. odnowił spróchniały dach wieży. Wcześniej, w 1897 r. wybudowano obecną plebanię. W XIX w. ludność parafii gwałtownie wzrastała. W 1867 r. z terenu parafii wydzielono nową parafię-wirecką, a pod koniec wieku halembską. Mimo tego liczba parafian kochłowickich w 1902 r. była dziesięciokrotnie wyższa w porównaniu z rokiem 1806, dlatego zdecydowano się na budowę nowego, trzeciego kościoła parafialnego, ale w innym miejscu. Nowy kościół, poświęcono w 1902 r. W starym wybudowano nad ołtarzem grotę ludzką, która poświęcono 8 grudnia 1904 r. W kościele tym ustanowiono stałą codzienną i całodzienną adorację Najświętszego Sakramentu.

Źródło: LOGOS październik 1997 nr 1,listopad 1997 nr 2, grudzień 1997 nr 3

Dnia 19 grudnia 2008 roku Arcybiskup Damian Zimoń ustanowił kościół Matki Bożej z Lourdes w Kochłowicach Sanktuarium Matki Bożej z Lourdes.